Ülkemizde her geçen gün daha fazla aile, kumarın karanlık girdabında yok oluyor. İnsanlar, bir maç sonucuna bağladıkları umutlarla hayatlarını mahvediyor, borç batağına saplanıyor ve ne yazık ki bu çaresizlik, intiharlara kadar varan trajedilere yol açıyor. Ancak bu kadar acı bir tabloya rağmen, toplumun büyük bir kesimi yalnızca maç sonuçlarını konuşuyor, bu sonuçların arkasında yatan yıkımları görmezden geliyor. Bu durum, içinde bulunduğumuz vahameti gözler önüne seriyor.
Her maç sonucu, aslında bir ailenin daha yıkılmasına gebe. Kumar bağımlılığı, sadece bireyleri değil, onların ailelerini, çocuklarını ve çevresini de derinden etkiliyor. Borçlar, kavgalar, boşanmalar ve hatta intiharlar… Tüm bunlar, kumarın sebep olduğu zincirleme felaketin birer parçası. Ancak ne yazık ki, bu yıkımın farkında olanların sayısı çok az. İnsanlar, yalnızca kazanan ya da kaybeden takımları konuşuyor; o maçın ardından kaç kişinin hayatının karardığını, kaç çocuğun babasız ya da annesiz kaldığını, kaç ailenin dağıldığını umursamıyor.
Bu duyarsızlık, toplum olarak ne kadar büyük bir ahlaki çöküş içinde olduğumuzu gösteriyor. Ölen insanlardan çok, yıkılan ailelerin olduğu bir ülkede yaşıyoruz. Ama biz ne yapıyoruz? Sadece maç sonuçlarını dert ediyor, kumarın yarattığı bu devasa sosyal yarayı görmezden geliyoruz. Bu, yalnızca bireysel bir sorun değil; toplumsal bir çürümenin en net göstergesi.
Durum böyleyken, devletin kumarı teşvik etmesi kabul edilemez. Devlet, vatandaşını koruması gerekirken, nasıl olur da vatandaşını mahvedecek bir sistemi destekler? Milli Piyango, iddaa ve benzeri şans oyunları, devlet eliyle kumarın meşrulaştırılmasından başka bir şey değildir. İnsanların umutlarını sömürerek, onları borç batağına sürükleyen bu sistem, toplumsal yıkımın en büyük sebeplerinden biridir. Devlet, vatandaşını korumakla yükümlüdür; onları daha da çaresizliğe sürüklemekle değil. Ancak görüyoruz ki, bu sistemden elde edilen gelir, insan hayatından daha değerli görülüyor.
Artık bu sessiz çığlıkları duymanın zamanı gelmedi mi? Kaç hayat daha kararmalı, kaç aile daha yok olmalı ki bu soruna gerçek bir çözüm arayalım? Kumar, yalnızca bir “eğlence” ya da “şans oyunu” değil; toplumun temellerini sarsan, insanları çaresizliğe ve umutsuzluğa sürükleyen bir illet. Bu illete karşı sessiz kalmak, bu yıkıma ortak olmaktır.
Toplum olarak, bu soruna karşı daha duyarlı olmalı, kumarın zararlarını daha yüksek sesle dile getirmeli ve bu konuda gerçek adımlar atılmasını talep etmeliyiz. Devletin de bu konuda sorumluluk alması, vatandaşını koruyacak politikalar geliştirmesi ve kumarı teşvik eden uygulamalara son vermesi şarttır. Aksi takdirde, yalnızca maç sonuçlarını konuşmaya devam ederken, arkamızda yıkılmış hayatlar ve sessiz çığlıklar bırakmaya devam edeceğiz.
Selamünaleyküm Sağlıcakla Kalın
